Πειράζω τις χορδές σου
κι είναι σαν χθες…
Μικρή κουκλίτσα μην κλαίς,
μην τσαλακώνεσαι σαν χθες…
Κρασί γλυκό τα δάκρυα και πιες!
Ροζ κορδελίτσα φόρεσε κι αν θες…
Δέσε θηλιά, κατάπιε την
σαν χθες…
Μα πρόσεχε!
Και προπαντός μην πεις ποτέ
«πως» και «γιατί» η μουσική σε έσπρωξε
το «απεχθές» να κάνεις «θες».
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Τί κι αν οι χορδές μου έσπασαν;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤί κι αν πνίγομαι από λυγμούς και
κορδελίτσες;
Η θηλιά είναι ήδη σφιχτά δεμένη και οι άκρες της κρέμονται και ανεμίζουν πίσω μου-ουρά στο ροζ μου φόρεμα. Μου ταιριάζουν. Δες! Με κάνουν πιο όμορφη.
Γι' αυτό τις προσέχω, δεν τις πατώ, δεν τις τραβώ, τις αγκαλιάζω και τις αγαπώ.
http://www.youtube.com/watch?v=gTJOYRh0uto