GET OUT!

Εγώ καλέ μου
δεν έχω παράδεισο να αποδράσω.
Ασχήμια, καθρέφτες παντού γύρω
παραμορφωμένη τελειότητα
μιας πορφυρής κόλασης.
Μαγνήτης το βάθος
Παλινδρομικές κινήσεις με πορεία μονόδρομη
πάντα προς τα κάτω.
(Κι η εικόνα της γιγαντώνεται…αυτήν δεν αντέχω)
Εγώ καλέ μου
δε γεννήθηκα άγγελος
δαίμονας είμαι.
Κολλημένη εδώ, κόκκινα μάτια, γλώσσα φιδιού,
το φιλί μου δηλητήριο
(…η καταδίκη να μη μπορείς ν’ αγαπήσεις…)
Εγώ καλέ μου
στον κύκλο πάντα σέρνομαι με την ίδια φορά.
Μάταιοι περίπατοι σε χαραγμένες πορείες.
Σαν το μελάνι στο χαρτί ενός κολλημένου μυαλού.
Εγώ καλέ μου
γερνάω παρέα με τις άλλες.
Εκείνες που νόμιζα πως έθαψα μικρή.
Μα δεν πεθαίνουν, καλέ μου, οι βρικόλακες.
Στοιχειώνουν κάθε χιλιοστό της ύπαρξής σου,
σκιές βουβές,
αποκρουστικά σκιάχτρα,
παραμονεύουν να φανούν σε κάθε ξέφωτο ευτυχίας.
Ανέμπνευστες αλήθειες τα λόγια μου.
Σα να στρέψε το πηγάδι της ψυχής μου
(το ρούφηξαν οι φλόγες)
Και ο πόνος έγινε συνήθεια πια.
Αντίδοτο για τον πόνο, ο πόνος.
Μα δε μ’ αγγίζει πια.
Εγώ καλέ μου
μια μέρα θ’ ακυρώσω τα σχέδιά της
(δε θα είσαι εκεί να με δεις)
Κοίτα ψηλά!
Λευκός άγγελος θα γίνω
θα μπερδευτώ με τ’ αστέρια
και θα είμαι όμορφη,
σα να ξέφυγα απ’ το πιο ωραίο σου όνειρο…