Ένα φτωχό: "Καλώς ήρθες"

Θέλω να βάλω τίτλο στο κείμενο που θ’ ακολουθήσει. Είναι βασανιστική αυτή η ανάγκη, μα καθώς καταλαβαίνεις φίλε, ανόητε αναγνώστη, δεν έχω την παραμικρή ιδέα για το τι θ’ ακολουθήσει. Κι όμως η ανάγκη να δώσω κάποιον τίτλο με κατακλύζει. Σχεδόν βασανιστική θα έλεγα. Η λογική μου με σπρώχνει με αγένεια μακριά από αυτή τη σκέψη. «Πώς είναι δυνατόν να τιτλοφορήσεις κάτι που είναι άδειο; Κεφαλίδα σε χαρτί δίχως κορμί; Πώς νοείται η ανάβαση χωρίς τη βάση;»
Κι όμως…Όσο κι αν φαντάζει μάταιο και φαιδρό ίσως, αδημονώ να κοσμήσω το επάνω μέρος της σελίδας μ’ έναν τίτλο. Αδιαφορώ ωστόσο (και αυτό οφείλω να στο τονίσω) για το περιεχόμενο ή τη μεγαλοπρέπεια του. Μόνο μέλημα και επιθυμία είναι να βρω μια φράση, μια λέξη που να του πρέπει. Έχεις μήπως, να μου προτείνεις κάτι αξιόλογο που θα μπορούσα να δανειστώ; Αν και θαρρώ τούτη είναι μια δουλειά που πρέπει να κάνω μόνη μου. Μα δεν είμαι καν στο σωστό μονοπάτι. Ίσως λοιπόν θα μπορούσες, ίσως ξαναλέω, να με βοηθήσεις. Ξεφυλλίζω το λεξικό του μυαλού με ταχύτητα φωτός μάταια. Κρίμα…Ξέρεις θα ήταν παρήγορο για μένα να συναντηθώ τώρα με μια λέξη.
Δεν το θέλω, πίστεψε με φίλε, ανόητε αναγνώστη.
Δεν το θέλω…
Μα νομίζω θ’ αναγκαστώ σύντομα να βάλω τέλος στο κείμενο που προηγήθηκε δίχως τίτλο.