Equinox

(Στη φίλη Σόνια…)

Όλα μπροστά μου στέκουν…
Θαμπά φεγγάρια,
στιγμιαίες λάμψεις,
φευγαλέες ομορφιές που είστε;
Θα σε ποτίσω μια μέρα με κρασί-αίμα
κενή- καινή μου αγάπη…
Θα σε ντύσω με ρούχα ακριβά να κρύψεις την ασχήμια
μα θα ‘μαι εκεί…
Να σε προσέχω, να σου θυμίζω πως υπάρχεις
φάντασμα του μυαλού μου.
Κι όταν όλοι φύγουν
εσύ κι εγώ θα πλύνουμε τη βρωμιά σου.
Μην ανησυχείς καλέ μου, όλα θα περάσουν…
Όταν ο χρόνος γίνει δέκατο δευτερολέπτου,
σταγόνα αγωνίας,
θα είσαι αλλού,
δε θα πονάς πια,
άλλε μου εαυτέ…