p53

« Θα πεθάνω μιαν αυγούλα»
Ptosis 5+3=8
Το άπειρο όρθωσε ανάστημα, χε χε, χα, χα (πάντα ανάλογα με την υγιεινή της στοματικής κοιλότητας)
Ένα δείλι,
στην κοιλάδα του γιού του Εννώμ
Αθροίζοντας δαιμονισμένους αριθμούληδες
ξέροντας το αποτέλεσμα a priori
Πονώ τον πόνο που γεννά η ύπαρξη κάθε άνοιξη,
σαν αλλεργία με σπιθούρια με μπόλικο πύον
και Τ-γάμω-λεμφοκύτταρα που γεμίζουν φλεγμονές
σαν άνομα ζυγωτά σε παν-ηδονικές μήτρες
(Σιχαμένες και ζηλευτές συνάμα)
Μέγας Κύων
Μέκκα(ς)- Γη(ς)-Ον
Όντας ον ονόματι Όνυξ
Του όνυχος…
Της οδυνηρής ψυχοστιξίας
Γέλα παλιάτσε!
Φεγγάρια πεθαμένα στη μούρη σου και φτου σου!
Μια πράσινη και μια κόκκινη κάλτσα στα στραβά κανιά σου και εύγε!
Και τη Μπουρζουαζία του «Λύκου της Στέπας» στους όρχεις σου…
Φτωχέ και κλέφτη ποιητή μου…